Την Τετάρτη 30ην Ιανουαρίου και την Πέμπτη 31ην Ιανουαρίου 2013 εόρτασε λαμπρώς ο Ενοριακός Ναός των Αγίων Αναργύρων Κάτω- Βερβένων στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.
Το εσπέρας τελέσθηκε Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασίας, ενώ ανήμερα της Εορτής, τελέσθηκε ο Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο.
Πλήθος ενοριτών και προσκυνητών, αρχόντων της τοπικής αυτοδιοικήσεως, του Δημάρχου του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, ευλαβών χριστιανών από τα Βέρβενα, το Άστρος και την ευρύτερη περιφέρεια, συμμετείχαν στον πανηγυρικό Εσπερινό και ανήμερα στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας, επιζητώντας την χάρη και την πρεσβεία των Αγίων.
Ο Ιερός Ναός των Αγίων Αναργύρων με την μέριμνα του Εφημερίου π. Πέτρου Δημάκου, των Επιτρόπων και συνεργατών αυτού, ήταν άριστα ευπρεπισμένος και όμορφα στολισμένος, πράγμα που διαπίστωσε έκαστος προσκυνητής και συνεορταστής.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού προσέφερε γλυκίσματα προς όλους τους παρευρισκομένους.
«Θαυματουργοί και ιατροί,
ιατρεύσατε ημών τας ασθενείας,
Κύρε και Ιωάννη, και τας ορμάς των παθών,
εις τρίβους ενθέους ιθύνατε, όπως κατά χρέος,
ημάς ανευφημώμεν»
Ημέρα χαράς και ιερών πανηγυρισμών για την αγία μας Εκκλησία αποτελεί η ημέρα της εορτής κάθε Αγίου, που ταυτίζεται συνήθως με την ημερομηνία της κοιμήσεώς του εφ' όσον την γνωρίζουμε ακριβώς. Ένα τέτοιο γεγονός η Ορθόδοξος Εκκλησία μας εορτάζει και την 31ην Ιανουαρίου εκάστου έτους. Πρόκειται για την εορτή των Αγίων Αναργύρων, των τόσο δημοφιλών αγίων Αναργύρων, του Κύρου και του Ιωάννου.
Για τους εν λόγω Αγίους δεν έχουμε πολλές μαρτυρίες. Έζησαν και εμαρτύρησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ο άγιος Κύρος κατήγετο από την Αλεξάνδρεια και ο άγιος Ιωάννης από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Όταν εξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού, ο Κύρος έφυγε από την Αλεξάνδρεια, έγινε μοναχός και παρέμεινε για κάποιο διάστημα σε παραθαλάσσια περιοχή της Αραβίας. Ο δε Ιωάννης κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα και μετά ήρθε στην Αλεξάνδρεια. Και οι δύο Άγιοι ήσαν Ιατροί. Σύντομα τους βλέπουμε μαζί στην Αλεξάνδρεια. Ενώνονται από μία βαθιά ισχυρή πνευματική φιλία και από έναν κοινό ιερό στόχο. Έθεσαν και οι δύο ως σκοπό τους να περιοδεύουν σε πόλεις και χωριά και να θεραπεύουν τον ανθρώπινο πόνο, να σκύβουν με στοργή σε κάθε άρρωστο χωρίς διακρίσεις, να προσφέρουν αφιλοκερδώς τις ιατρικές τους υπηρεσίες και να ανακουφίζουν τους ανθρώπους. Σε κάθε άρρωστο έβλεπαν την εικόνα του Θεού. Δεν παρέλειπαν ποτέ να ομιλούν σε όλους για τον μεγάλο Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, να αναλύουν την θεία Του διδασκαλία και να ρίχνουν φως στα σκοτάδια των ψυχών τους. Με την διπλή αυτή ιδιότητα των ιατρών και ιεραποστόλων, οι Άγιοι Ανάργυροι εβοήθησαν πλήθος κόσμου να ανακαλύψει τον Χριστό.
Πολλοί ειδωλολάτρες εστράφησαν στην χριστιανική πίστη. Πείθονταν, γιατί έβλεπαν μπροστά τους δύο ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θυσιάζονταν γι' αυτούς, που αγαπούσαν χωρίς συμφέροντα όλο τον κόσμο, που παρέμεναν πτωχοί και ήσαν οι αληθινά «Ανάργυροι».
Είχαν όμως οι δύο αυτοί Άγιοι και άλλη αποστολή: να ενισχύουν την πίστη των Χριστιανών και πιο πολύ κατά τις δύσκολες ώρες των μαρτυρίων τους. Έτσι, όταν επληροφορήθησαν ότι κάποια ευσεβής χήρα, η αγία Αθανασία, συνελήφθη με τις τρεις κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, έτρεξαν και ήρθαν κοντά τους και τις ενίσχυσαν στον δρόμο της ομολογίας και του μαρτυρίου. Έτσι αυτές δεν εδείλιασαν. Προχώρησαν με θάρρος μητέρα και τρεις κόρες και εμαρτύρησαν όλες μαζί στις 31 Ιανουαρίου του 292 μ.Χ.
Την ίδια ημέρα επεφύλαξε ο Κύριος και στους δυο Ιατρούς μας Κύρο και Ιωάννη το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου. Η πλούσια χριστιανική δράσι τους με τις τόσο θαυμαστές νίκες του Κυρίου Ιησού Χριστού εκίνησαν τον φθόνο των ειδωλολατρών, οι όποιοι τους συνέλαβαν και τους εθανάτωσαν με αποκεφαλισμό στις 31 Ιανουαρίου του έτους 292 μ.Χ.
Οι πιστοί Χριστιανοί με ιερό δέος παρέλαβαν τα μαρτυρικά τους σώματα και τα έθαψαν. Τα έκρυψαν στην βασιλική του αγίου Μάρκου στην Αλεξάνδρεια, για να μην βεβηλωθούν, και παρέμειναν εκεί κρυμμένα. Επί Βασιλέως Αρκαδίου και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοφίλου (400 μ.Χ.), ο πανάγαθος Θεός εφανέρωσε τους τιμίους αυτούς θησαυρούς. Αναρίθμητα πλήθη πιστών ανθρώπων και ασθενών κατέφθασαν για να αποδώσουν τιμητική προσκύνηση στους Αγίους αυτούς Μάρτυρες. Πολλά θαύματα έγιναν τότε. Δαιμονισμένοι ελευθερώθηκαν από πονηρά πνεύματα, τυφλοί ανέβλεψαν, χωλοί περπάτησαν... και όλοι εδόξαζαν τον Θεό. Αργότερα, ο Άγιος Κύριλλος έκαμε μετακομιδή των ιερών Λειψάνων σε Ναό της Μανουθέ. Ο τόπος αυτός (από τον 6ο αιώνα) έγινε προσκυνηματικό κέντρο και πηγή πολλών ευλογιών και πολλών θαυμάτων από τους Αγίους Αναργύρους.
Εντυπωσιακό είναι και το θαύμα που συνέβη στον Άγιο Σωφρόνιο Πατριάρχη Ιεροσολύμων (580-638). Ευρισκόμενος ο Άγιος Πατήρ στην Αλεξάνδρεια κατά το 620 μ.Χ., προσεβλήθη ξαφνικά από ανίατη ασθένεια των οφθαλμών. Κατέφευγε λοιπόν με πίστη στο Ναό των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου στο Αμπουκίρ (κωμόπολις της Κάτω Αιγύπτου) και εθεραπεύθη τελείως. Με πολλή ευγνωμοσύνη ο Άγιος Σωφρόνιος (εορτάζει 11η Μαρτίου) κατέγραψε τότε το γεγονός αυτό. Συνέταξε ακόμη και εγκώμιο συγκινητικό προς τους ευεργέτες του Αγίους Αναργύρους Κύρο και Ιωάννη.
+Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Δημοσίευση σχολίου