Πάσχα στην Σκουπιδούπολη

Μάθαμε να ζούμε μαζί με τα σκουπίδια μας.

Γιόμισε η  πόλη μυρωδιές.

Άλλες εποχές θα ήταν από τα κουλούρια, τα τσουρέκια και τους κουραμπιέδες.

Τώρα όμως η πόλη μυρίζει αδιαφορία κι εγκατάλειψη.

Σαν να πάγωσε ο χρόνος ξεφορτώνουμε καθημερινά τα σκουπίδια μας…αρκεί να τα βγάλουμε έξω από το σπίτι. Μόνο που το σπίτι μας είναι εκεί έξω και όχι εδώ μέσα.

Το σπίτι μας είναι η πόλη μας. Η πόλη που τη φτιασιδώνουμε μήνες τώρα με τα σκουπίδια μας.

Η πόλη που βυθίζεται από τις γνώμες και τις αποφάσεις των ιθυνόντων…όλων εκείνων που είναι τελικά πολύ μικροί σαν συναντούν ευθύνες, σαν έρχεται η ώρα να πάρουν αποφάσεις, σαν τους προσπερνούν τα προβλήματα, εκείνα που βρίσκονται συνεχώς μπροστά τους…..

Την πόλη μας την αγαπάμε.

Την φροντίζουμε….

Όχι όλοι μας….

Μα η αγάπη των πολλών είναι μεγαλύτερη από εκείνη των λίγων….

Όσο δυνατοί κι αν φαίνονται αυτοί, δε θα πάψουν να είναι σκιάχτρα, άψυχα, που δεν τρομάζουν κανέναν…..

 

Γ.Δ. Αναγνώστου